zondag 24 juli 2011

Eten van eigen erf

Het fruit begint nu op gang te komen. De Sanctus Hubertus (pruim)  rijpt al in grotere aantallen. Er zijn ook dagelijks al wat rijpe tomaten. De appels op tafel zijn nog onrijp en de zwanenzang van een vannacht omgewaaide boom  (foto 24 juli 2011)


Manja heeft alweer een flink voorraadje aardbeien, aalbessen en pruimen ingemaakt. Veel lekkerder dan gekochte jam of compote en met veel minder suiker. We gebruiken het als jam of als vruchtensaus in de kwark (foto 24 juli 2011)


Aanwinst
32 pagina's op zoiets als A6 formaat met een groezelig kaftje, maar Manja was meteen verkocht.  . . 'Samengesteld door Mejuffrouw E. PLATE, Leerares aan de Rotterdamsche Huishoudschool' . . Op wie anders kun je nog vertrouwen?
De tips voor het nuttig gebruik van aardappel[kook]water verdreven de laatste twijfel.


Bewaar aardappelwater:     (blz. 19)

     1. als grondstof voor soepen, vooral voor vegetariërs aan te bevelen;
     2. week erwten, boonen en capucijners in aardappelwater; ze zijn veel  
         gauwer gaar;
     3. maak rood aardewerk, bloempotten, straatjes enz. met aardappelwater
         schoon, ze krijgen een helder roode kleur;
     4. zeer vuile en hard geworden zeemen worden weer wit en zacht in 
         lauwwarm aardappelwater.




vrijdag 22 juli 2011

Aardappels er uit > prei er in

De aardappels zijn dit jaar mooi aan de maat (foto 21 juli 2011)

Vandaag nog lekker weer, maar morgen zal het hozen (als de verwachtingen uitkomen) en de grond lijkt de komende week ook nat te blijven. Daarom gisteren de aardappels geoogst en vandaag de winterprei geplant. De tijd begon te dringen voor de prei, die - in de kweekbak - niet al te geweldig wilde groeien. Maar goed, ze staan erin en hebben nog een paar echte groeimaanden voor de boeg.

Over de aardappels niets te klagen, dit jaar een beste oogst.
Voor de statistiek: ze zijn 12 april gepoot; vanaf 5 juni eten we er al van; 8 juli heb ik het loof geknakt en de 21e (gisteren) het restant geoogst.
We hadden op het achtererf 2 bedden Frieslanders, en daar steeds van gegeten; in de nieuwe moestuin (foto) Donald, Gloria en Eersteling.
Donald was nieuw voor ons en bevalt vooralsnog prima: het loof stond er nog prachtig fris bij, toen ik het knakte (om de schilvorming te activeren), de andere rassen zagen er toen al wat morsig uit.

De prei oogt nietig, maar moet nog alle kans van slagen hebben. De grond is hier groeizaam, en dankzij het zand in het voorjaar (en door de aardappels) ook mooi los. Ook de boontjes op de achtergrond zijn weelderig gegroeid (foto 22 juli 2011)

Courgettes: als je ze niet dagelijks wilt eten heb je aan één plant genoeg. Hier een stapeltje al te groot geworden vruchten.

donderdag 14 juli 2011

Zomers erf

De massa bieslook in het kruidentuintje is uitgebloeid en aan het oog onttrokken door verschillende soorten Salvia's; rechts van het pad een groep Telekia's (foto 10 juli 2011)

's Zomers domineren vaste planten grote delen van het terrein. Alles lijkt hier extra groot te worden op de klei. De meeste plantengroepen, zoals op het voorterrein, vragen nauwelijks onderhoud en zijn deels spontaan gevormd.

Toch moet je op je qui-vive blijven, want vaak sluipen er ongemerkt ongewenstheden binnen die je er maar moeilijk uitwerkt. Haagwinde is daar een treffend voorbeeld van; als je de plant onbevangen bekijkt ben je er enthousiast over, maar dat enthousiasme verdwijnt naarmate de soort zich meer op haar gemak voelt. Haagwinde groeit met haar ranken alles zo tot een onontwarbare massa ineen, dat er geen doorkomen meer aan is; zelfs een maaimachine met vingerbalk loopt er in vast.

En bij de geschiktheid van Telekia (T. speciosa / groot koeienoog) voor verwildering in een plantengemeenschap kan ook een kanttekening: Telekia zal na verloop van tijd steeds grotere zones koloniseren en daar groeit dan ook echt niets anders. Weg krijg je deze soort alleen, als je ze met omvangrijke wortelkluit en-al de grond uitwerkt en daarna nog een tijdenlang het resterende wortelopschot afsteekt.

De prettigste soorten - zoals Lavatera en Griekse Alant handhaven zich goed, maar zijn niet overdreven invasief; dat is ook het geval met veel inheemse vaste planten zoals heemst en ooievaarsbek.


Voorterrein (10 juli 2011)


In de kweektuin gaan nuttige zaken nu schuil achter een bloeiend gordijn (12 juli 2011)
 
Tomaten kweken zonder dakje gaat meestal fout. Deze staan er nu - ondanks vrij veel nattigheid de afgelopen tijd - nog pronter bij, maar wanneer het blad te lang achtereen nat blijft, is Phytophthora (een schimmelaantasting) bijna onvermijdelijk  (12 juli 2011)
 
Buiten (wel onder een dakje) blijven de paprika's gedrongen, zowel plant als vrucht. Een rendabele teelt kun je het niet noemen, maar de smaak van langzaam gegroeide vollegronds-paprika is onvervangbaar (12 juli 2011)

Detail paprika's


dinsdag 12 juli 2011

Uit en weer thuis

Natuurlijk kijken we overal hoe de moestuin erbij staat; deze vonden we in een klein labyrint van ommuurde tuinen

We waren er even tussenuit, naar het Franse platteland [Vogezen, Haute-Marne, Aube]; zoals gewoonlijk op zoek naar rurale gebieden die nog zijn ontkomen aan de vaart der volkeren. Natuurlijk is dat een onvervulbare missie, want authentieke landelijke kleinschaligheid is langzamerhand overal in Europa verloren geraakt.

We hebben de gewoonte om ons te verplaatsen over de kleinst mogelijke wegen; sinds TomTom is dat een fluitje van een cent. De techniek is eenvoudig: zoek wat onbeduidende dorpjes uit in een gebied tussen niets en nergens, en zet de TomTom op kortste weg ... de routes zijn dan ongekend en vaak spectaculair. Onze reisaanhanger (een veertig jaar oud polyester eitje van uiterst bescheiden afmeting) is niet breder dan de (ook bescheiden) auto en volgt ons trouw over de smalste wegen.

Onze reis-aanhanger (om het c-woord te vermijden) is een Biod Bambi. Een rijdend bed met een keukentje; meer heb je ook niet nodig als je onderweg bent.
 
De teloorgang is op het dunner bevolkte Franse platteland goed zichtbaar. Vooral in de dorpen tekent het verval zich af: veel troosteloos lege huizen en winkeltjes; vaak is er geen enkele voorziening. Sfeervolle beelden levert dat op, maar ook treurige.

Foto's juni/juli 2011          

Schilderachtig en treurig

Soms troosteloos

Ook in de grotere dorpen en stadjes heeft de (meeste) middenstand het loodje gelegd

Vergane reislust

Singer naaimachines

De Stihl dealer ...

... en zijn voorraad

Wel veel moestuintjes; de meeste morsig, maar deze is goed onderhouden. Let op de vernuftig opgebouwde watervoorraad